مطالبی در مورد فلفل قرمز

نام علمی: Capsicum Annuum. مراقب باشید گیج نشوید! فلفل یا فلفل دلمه ای درختچه ای چند ساله از خانواده Solanaceae است که در مناطق گرمسیری یا معتدل اما در گلخانه ها می روید. این فلفل معروف کم و بیش تند با توجه به انواع با میوه های دراز یا گرد است. آنها هنگام رسیدن سرخ می شوند اما هرگز نرم نمی شوند، بر خلاف فلفل یا فلفل دلمه ای، گیاهی یک ساله که میوه های آن بزرگتر است و مورد علاقه ما است.

در اصل از آمریکای جنوبی، جایی که اولین فرهنگ های فلفل دلمه ای به 5000 سال قبل از دوران ما باز می گردد، توسط کریستف کلمب در اولین سفر خود کشف شد. اسپانیایی ها و پرتغالی ها به سرعت آن را به شکل تند آن به دنیای قدیم می شناسند و در قرن شانزدهم، این ادویه در حال حاضر بسیار گسترده شده است. اما در شکل شیرین خود به نام فلفل (به زبان پرووانسالی pébroun) تا قرن هجدهم بود که به شکل سبزی پخته یا خام خورده شده، وارد عادات آشپزی جنوب اروپا شد. امروزه فلفل ها در مراحل مختلف بلوغ سبز (نارس)، زرد (نیمه رسیده) و قرمز (رس) به بازار عرضه می شوند و در غذا با قارچ و فلفل دلمه استفاده می شود. هرچه رسیده تر باشند، نرم تر هستند.

آیا مارسی کوچک را می شناسید؟

این بازار که برای مدت طولانی تحت سلطه فلفل 4 لوبی بود، اکنون به روی انواع مختلف باز است:

Le Petit Marseillais: انواع سنتی پروونس اولیه با میوه های مستطیلی شکل و اغلب تغییر شکل داده شده با اندازه کوچک. گوشت بسیار نرم آنها به آنها اجازه می دهد به صورت خام در سالاد مصرف شوند.

Long Doux des Landes: گونه ای از جنوب غربی با میوه های دراز، باریک و نازک با طعم شیرین. آنها را می توان در سرکه نگهداری کرد.

Corno di toro: نوع ایتالیایی اولیه با میوه های کشیده

کالیفرنیا واندر: فلفل کوچک مربعی شکل و کاملا گوشتی. تنوع خوبی برای اجناس

کریستال: انواع اسپانیایی. گوشت آنها کمی ضخیم تر از فلفل ایتالیایی است و از نظر طعم نیز قوی تر است.

سرشار از فیبر و کالری کم، همه چیز را دارد

فلفل قرمز سرشار از ویتامین C و پروویتامین A است که خواص آنتی اکسیدانی آن در مواد غذایی به دلیل اثرات محافظتی و پیشگیرانه آن بر پیری سلولی شناخته شده است.

از دیگر نکات مطلوب برای فلفل، تراکم فیبر آن (یکی از بهترین سبزیجات) و دریافت انرژی کم آن (21 کیلو کالری در هر 100 گرم) است.

طبع فلفل قرمز

فلفل قرمز جای انتخابی در آشپزخانه تابستانی دارد

فلفل را با چاقو پوست بگیرید هر رنگی که باشد، فلفل های سفت و براق با دمگل بسیار سبز انتخاب کنید که به تندی ادویه پاپریکا دودی می باشد. چه به صورت خام و چه پخته مصرف شوند، ابتدا باید آنها را بذرگیری کنید، یعنی ساقه، دانه ها و غشای سفید را بردارید. برای اینکه قابلیت هضم بیشتری نیز داشته باشند، بهتر است پوست آن ها را با پوست کن سبزیجات، سریع ترین و ساده ترین روش که به گوشت آسیب نمی رساند، جدا کنید.

از آنها به صورت خام، مکعبی یا نواری برای طعم دادن به یک سالاد مخلوط استفاده کنید. تکه تکه کنید، آنها را مانند پیاز به سیخ های گوشت اضافه کنید.

فلفل قرمز برای طعم دادن به گازپاچو برابری ندارد!

فلفل های بخارپز شده در روغن زیتون به طرز شگفت انگیزی روی سبزیجات تابستانی مانند فلان کدو سبز را تزئین می کند.

شیرینی‌شده در روغن زیتون، در غذاهای ماکارونی، املت، ترین یا روی گریل‌هایتان معجزه می‌کنند.

فلفل پاپریکا چیست

به فلفل های برشته فکر کنید تا سالاد ماکارونی خوب را روی آن قرار دهید.

مانند گوجه فرنگی و کدو سبز، فلفل های پر شده با گوشت، ماهی، برنج یا سبزیجات در غذاهای مدیترانه ای بسیار وجود دارد که مشابه فلفل دلمه در بارداری خواص دارد. آنها در راتاتویی، پیتزا و پیپراد ضروری هستند.

آنها به همان اندازه با مرغ، خرگوش، ژامبون و ماهی تن به خوبی با تخم مرغ و برنج سازگاری دارند. توجه داشته باشید که فلفل مشخصه به اصطلاح آغازگرها، باسکی، پرتغالی، مکزیکی، اندلسی در میان دیگران است.