ما از دوندگان خواستیم تمرینات و کشش های تقویتی ساق پا و پا را انجام دهند تا به حمایت از ماهیچه های پابرهنه با کفش های سنتی کمک کنند. با استفاده از این استراتژی، 70 درصد از دوندگان توانستند بیش از 20 هفته با پای برهنه بدوند.
درد ساق پا هنگام دویدن با کفش عمده در چین سبک و درد پا هنگام دویدن پابرهنه از دلایل اصلی عدم امکان دویدن با پای برهنه بودند. پس چرا پابرهنه دویدن برای برخی افراد خوب نیست؟ ما دو ویژگی را در دوندگانی که موفق به اجرای دویدن با پای برهنه نشدند، شناسایی کردیم.
یکی از دلایل این بود که هنگام دویدن ابتدا پاشنه پا را روی زمین قرار دهید و یکی دیگر از دلایل انعطاف پذیر بودن پا بود (یعنی وقتی پا وزنه را تحمل می کند قسمت برجسته پا انعطاف پذیرتر است) چرا؟
هنوز خیلی زود است که به طور قطعی صحبت کنیم، اما می دانیم که دویدن با پای برهنه باعث افزایش فشار بر بافت های پا و ساق پا می شود.
یافته‌های ما نشان می‌دهد که این استرس بافتی توسط افرادی که معمولاً هنگام دویدن ابتدا پاشنه پا را لمس می‌کنند و/یا هنگام دویدن پابرهنه یا پوشیدن کفش‌های سبک پاهای خود را به خوبی تحمل نمی‌کنند.
زیاد حرکت می‌کنند. این می تواند منجر به درد و در نهایت آسیب شود. ما همچنین از مطالعات دیگر می دانیم که دویدن با پای برهنه یا با کفش های سبک باعث آسیب بیشتر پا و شکایت از درد ساق پا می شود. کفش های سنتی معمولاً حمایت و بالشتک بیشتری دارند.
به نظر می رسد دوندگانی که در حین دویدن ابتدا با پاشنه خود به زمین برخورد می کنند، تغییر تماس با سطح میانی یا جلوی پای خود با زمین دشوار است.
این چنین وضعیتی است که به همین دلیل می توان با پای برهنه دوید. افرادی که پاهای منعطف دارند باید پاهای خود را سفت کنند تا بتوانند هنگام دویدن از زمین فشار بیاورند و این ممکن است به عضلات آنها نیاز داشته باشد که بیشتر کار کنند.
شاید یک دوره انتقال تدریجی تر که در طی آن محدوده در 10٪ (نه 20٪) باقی می ماند، کفش های سبک تر، یا افزایش هفتگی دویدن با پای برهنه در یک دوره طولانی تر (مثلا 40 هفته) ممکن است کسانی را که به دویدن با پای برهنه عادت کرده اند این امکان را بدهد. بدون درد می خواهم فرار کنم.
