شیلنگ های لاستیکی برای محدوده های خاص سیال، دما و فشار طراحی شده اند و در مشخصات مختلفی ارائه می شوند. شیلنگ فشار قوی پهباد لاستیکی حداقل از سه لایه تشکیل شده است: یک لوله لاستیکی مصنوعی بدون درز. یک یا چند لایه تقویت کننده از پنبه بافته یا مارپیچ، سیم، یا الیاف مصنوعی؛ و یک پوشش بیرونی لوله داخلی به گونه ای طراحی شده است که در برابر حمله سیالی که از آن عبور می کند مقاومت کند.
لایه های بافته یا مارپیچ استحکام شیلنگ را تعیین می کنند. هرچه لایه های بیشتری وجود داشته باشد، درجه فشار بیشتر است. شیلنگ ها در سه محدوده فشار کم، متوسط و زیاد ارائه می شوند. پوشش بیرونی برای مقاومت در برابر سوء استفاده خارجی طراحی شده است و دارای علائم شناسایی است.
شیلنگ لاستیکی به طور گسترده در سیستم های انتقال برای خطوط لوله و خم ها و در سیستم هایی که درجه ای از انعطاف پذیری طبیعی مورد نیاز است استفاده می شود.
خواص خاص آن همچنین آن را برای استفاده در سیستم‌هایی ایده‌آل می‌کند که در آن مواد منتقل‌شده ممکن است شکننده، ساینده یا منسجم باشد. انعطاف‌پذیری طبیعی آن، آن را برای استفاده در برنامه‌های تخلیه خلاء، سیستم‌های انتقال سیار، و برای اتصال به بخش‌های خط لوله در شرایطی که خم‌های استاندارد خط لوله با هندسه مورد نیاز مطابقت ندارد، ایده‌آل می‌کند.
شیلنگ لاستیکی این قابلیت را دارد که در شرایط خاص سایش فرسایشی را بهتر از خط لوله فولادی تحمل کند. اگرچه سختی مواد سطحی به طور کلی بسیار کمتر از سطوح فلزی جایگزین است، و ذرات وارد شده به سطح، مقاومت فرسایشی خود را از این واقعیت ناشی می‌کند که قادر به جذب بیشتر انرژی ضربه‌ای است.
از انعطاف پذیری آن با همان مکانیسم، انرژی ضربه مواد شکننده نیز می تواند جذب شود و بنابراین تجزیه ذرات نیز ممکن است به میزان قابل توجهی کاهش یابد.
مشکلات فرسایش فرسایشی و تخریب ذرات به ویژه در انتقال فاز رقیق با سرعت بالا شدید است. متأسفانه افت فشار برای جریان گاز-جامد از طریق شیلنگ لاستیکی نیز با افزایش سرعت افزایش می‌یابد و بیشتر از خط لوله فولادی است. در یک برنامه آزمایش با سیمان، نویسنده هم شیلنگ فولادی و هم شلنگ لاستیکی را آزمایش کرد و دریافت که برای انتقال فاز متراکم با سرعت کم، تفاوت کمی در افت فشار بین شلنگ فولادی و لاستیکی وجود دارد.
با افزایش سرعت جریان هوا و در نتیجه افزایش سرعت، افت فشار از طریق شیلنگ به طور قابل توجهی افزایش یافت. خلاصه ای از نتایج در شکل 8.5 ارائه شده است (که قبلا در شکل 2.21 در نظر گرفته شده است).
این برنامه با باریت تکرار شد و مجموعه ای از نتایج مشابه به دست آمد. گمان می رود که ضریب بازگرداندن بین ذرات و دیواره خط لوله نقش مهمی ایفا کند. لاستیک به دلیل انعطاف پذیری، ضریب جبران کمتری برای ذرات ضربه ای نسبت به فولاد خواهد داشت. اگر لاستیک بیشتر از فولاد انرژی حاصل از ضربه ذرات را جذب کند، افت فشار بیشتر، ناشی از شتاب دادن مجدد ذرات از سرعت پایین‌تر، برای خط لوله لاستیکی ایجاد می‌شود.
به همین دلیل است که افت فشار برای جریان از طریق شیلنگ لاستیکی بیشتر از افت فشار از طریق خط لوله فولادی است. و از آنجایی که افت فشار با مجذور سرعت افزایش می یابد، به همین دلیل با افزایش سرعت انتقال هوا افزایش می یابد.
در خطوط لوله فولادی مواد چسبنده و چسبنده تمایل به چسبیدن به دیواره خط لوله و تشکیل پوشش دارند. این پوشش می تواند به تدریج ضخامت آن را افزایش دهد تا زمانی که به حدی ساخته شود که منجر به مسدود شدن خط لوله شود. این امر به ویژه در مورد پودرها و مواد بسیار ریز که دارای محتوای چربی هستند، یا مواد دیگری که باعث چسبندگی مواد می شود، صادق است.
اگر چنین موادی از طریق یک شیلنگ لاستیکی جدار نازک منتقل شوند، حرکت طبیعی و خمش شیلنگ، ناشی از تپش های هوا تحت فشار و انتقال مواد از طریق خط لوله، عموماً برای جابجایی هر ماده ای که تمایل به تخلیه دارد کافی است.
به دیوار خط لوله بچسبید خط لوله باید به گونه ای پشتیبانی شود که حرکت آن آزاد باشد، اما از پشتیبانی کافی برخوردار باشد تا به طور منطقی مستقیم نگه داشته شود. با نیاز به یک شلنگ جدار نازک با قابلیت خم شدن، به انتقال فاز رقیق کم فشار محدود می شود، اما وسیله ای ساده و موثر برای انتقال این نوع مواد فراهم می کند.
